Yılgın Şiiri - Aybike Tuna

Yılgın bir kadınım
Parmak uçlarım kanarken yazdığım şiirle
Sensizliğin karanlık sularında
Kan kokuyor kağıda akıttığım mürekkepler
Küller im den doğmalıyım diyorum
Dayanılması imkansız son sancılar
Yaradılış feryadı ile kan sel odalar
Boğuyor zamansız bekleyişler
Koca bir vaveyla dan tutunuyor um
tutunuyor um da
Düşsem sen ol tutanım
Gecenin en zemherisi en koyusu yalnızlığın
Gözlerine açılır gizli sandıklar
Ve sesinde can bulur nefessiz uykular
Secdeye inen başım
Her doğruluşta zikredilen adın
Kanıyor yine parmak uçlarım
Seni yazıyor kalem seni işliyor damla damla
Yılgın bir kadının gönül otağında
Şiir oluyorsun adam
Daha yazamadığım nice şiirler gibisin
Vesselam