Köşegen bir aşkımız vardı bizim
Sırt üstü yıldızları seyrederdim
Gözümün ucuyla birleştirirdim yıldızları
Hep köşegen uzardı aşkımız
Biz hep gök yüzündeki başka üçgenlerdeydik
Hatta aşkımız şekilsiz köşegenlere hapsoldu
Birleştirdiğim yıldızlar sadece çizgilerdi
Parmağımın ucuyla gösterdiğim üçgendeydim
Yıldızım seninkiyle hiç barışmadı
Gökyüzüne çizdiğim yıldızdan evler
Seni hep orada hayal ettim
Sen ay, ben güneş ve yıldızdan çocuklarımız
Sonra her şey iyi gitmedi
Sabah oldu
Bulutlu mevsimler kuşattı gök yüzünü
Yıldızların göz yaşlarını hissettim enderinden
Evimiz, çocuklarımız şekilsiz aşkımız denize karıştı
Kara deliğin dibindeki güneş ve ay
Saman yolunun çamuruna bulanmış iki aşık
İki yıldız kayıyor başka üçgenlerden
Aşkımız ha bire uzuyor
(10.07.2000)
Mecit Emre BülbülKayıt Tarihi : 31.1.2008 11:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!