Yıldızlar da sönüyor,
Onları Yaratanlar da,
Senin yaratıcıların,
Seni yaratırken yok oldular
Bir varlık yükü altında,
Gecenin kaybolan izleri gibi,
Çözülüp yok olan düşünceler.
Geçmişin acısı,
Bedeninde yankı,
Her adımda kaybolan izler,
Bir zamanlar her şeydin,
Şimdi her şeyin ötesine geçiyorsun.
Kum taneleri azalıyor,
Derin uykulardasın.
Kabullenmeye çalıştıkça,
O acı derinleşiyor,
Ve hiçbir cevap bulunamıyor,
Zihnin labirentinde kayboluyor.
Zaman geçiyor,
Her şey yeniden şekilleniyor,
Ve Yaratanların seni yaratırken,
Sonsuza dek yok ettiğini fark ediyorsun.
Yıldızlar sönecek,
Ve biz de kaybolacağız.
Ama acı,
Belki de her şeyin ta kendisi,
Bizi hep hatırlatacak.
Kayıt Tarihi : 8.3.2025 10:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı sınavlar.
TÜM YORUMLAR (1)