Yıldızlar Söndü Şiiri - Raşit Evşen

YILDIZLAR SÖNDÜ
Dünyaya geldik geleli
Hep ağa dedik, hem efendi.
Konuşma dediler,susturdular bizi
Böyle geçiyor ömrümüz bizim.
Emeklemeye başladık,yollar kesildi,
Ayağa kalkmaya izin verilmedi.
Kaybol gözümden dediler bize
Hep bağlandı kolumuz bizim.
Sen ne bilirsin,konuşma dediler
Sesimize kulak veren olmadı.
Araştırıp ,öğrenip söylüyorduk,
Doğru söylüyor diyen olmadı.
Ne dendiyse başımızı eğdik,
Parmak kaldıracak olduk
Olduğumuz yerden sürdüler bizi
Bunu hak ettiniz dediler bize.
Gittik,geldik yollar aynı
Ayrılmadık hak yolundan,
Tutup atsalarda kolumuzdan
Eğilmedi başımız bizim.
Bilenler başın belası,
Hiç eksilmez başının ağrısı.
Yollarda geçti ömrün yarısı
Parkeliye çıktı adımız bizim.
Bilen varken sen karışma
Biliyormuş gibi kakışma.
Büyüğün ne diyorsa sen onu de
Onlar kadar biliyor değilsin herhalde.
Dünya döndü tersine,
Güneş doğacak diye çok bekle.
Yıldızlar söndü,ay tutuldu
Karanlık hakim oldu desene.
10.08.2020.R.EVŞEN