Yıldızlar Serpilmiyor Şiiri - Ahmet Öztek

Yıldızlar; gökyüzüne serpilmiyor benim dünyamda.
Titrerken nameler isli duamda,
Aralanırken perdeler, sökülür lisanım.
Girmez bir türlü düzene keşmekeş hayatım.
Yanar aşkın ödüne, yaralı sevdam gamda.

Sahilin aynası, önümde kırılırken
Görünür gecenin koyunda pembe ihvanım.
Küflenir meyyitin duası, penceremden yırtılırken
Kurulur sırılsıklam hayat, yine en baştan
Kararır gözümde çehrelerin sultanı.
Susarken gönlüm, bir nebze aşkına en derinden.
Çalar sihirli saat, ömrümün en güzel deminde.
Tutunurken sevdanın kuru dalına,
Düşmez bir türlü, terk edip giden yakamdan.

Bilirim,
Ahenkle inen bu göz yaşları, intizarın başlangıcı
İçimi tırmalarken, devlerin tahtı, sarayı ve çatlak tacı
Benliğim hasretten, uzletten davacı
İçime dolan yağlı kurşun, yakmaz bendimi
Lakin sözlerin bu düşüşümden daha acı.

Tuttuğum yol, tutunduğum dal,
Kırılır mı serseri dünyam, yapılırken camdan.
Düşer mi gölgem yere ahkamdan,
Kararırken gecelerim sevdamdan.
Gönlüm böylesine alık,
Saçım başım dağınık,
Titrerken loş ışık gözlerimde.
Şefkat locası, içimde uyuşur.
Amâ gözlerimde renklerin dansı
Karambola döner gecelerim.

Kelimelerin büyüsü, sararken çehremi.
Yağmalanırken hayatım,
Çirkin, çirkef sayfaların içinde
Üstüme örtülüyor kapılar…
Geceyi sende yaşıyorum.
Yırtılıyor gökyüzü, aralanıyor perdem.
Soluyor benzimde, biriken benekler.
Ve de binbir renkli çiçekler.
Titrerken kapımda yalnızlık,
Kayboluyor yüzümde gülücükler.
Yıldızlar karanlığa boğuluyor dünyamda…

13 Aralık 2011
Yırtık Duygular