Yoktu ay, güneş; dönmüyordu çark-ı felek.
Yıldızlar kardı, ruhlar ezelde var iken.
Ölüm uykuda, tesbihattaydı her melek.
Azrail susmuş, işaretini sayar iken.
Bekledik nice yıldır hakikî âlemi.
Dost idik o dem, aşk suyuna kanar iken.
Kalpteydi Allah aşkı, hep yaşardık demi.
Uçtu Âdemle Havva, cennete yar iken.
Âdem babamız dünyamıza ayak bastı.
Aldattı şeytan, bahçelerde yaylar iken.
Cennette sonsuz kalmak idi gerçi kastı.
İnsan bu, gözü doymaz kanı kaynar iken.
14 Haziran 2004 Salı, Danimarka-Køge 19.33
5+8
Kayıt Tarihi : 16.8.2004 11:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler Necmi bey.
tebrikler
TÜM YORUMLAR (9)