Yıldız Şiiri - Birgül Al

Gökyüzü simsiyahtı
Teni ısıran bir serinlik vardı
Sabaha henüz erken gün doğmamıştı
Başını yukarıya kaldırdı
Geceyi delen ışıl ışıl bir yıldız vardı
Tüm yıldızlar evreni terketmiş
Olanca parlaklığıyla bir başınaydı

Karanlığa meydan okuyan asaleti
Işıltısının pırıl pırıl simlerini
Yeryüzüne bırakmak istercesineydi
Grinin tonları biraraya toplaşırken
Güneşten önce gelen kızıllıklar
Dalga dalga yayılmaya başladı
Yerini bize bırak ve git der gibiydi
Terketmeliydi asi yıldız geceyi

Gücü yoktu direnmeye
Ay bile dayanamayıp gitmişti
Öteleyemiyordu zamanı ne etse
Titreyen ışıkları değil yüreğiydi sanki
Küçüldü olduğu yerde gitmeliydi
Güneşten önce göğün maviliğinde
Gözden kaybolup boşlukta hüznüyle yitti

06