Yalnız yaşıyordu.
Bekârlığın sultanlık olduğunu savunur dururdu
Ama işte Otuz Bir Aralık 1999 sabahı
Fayda etmedi dinlemek Bach’ı
Çıkarken kapıyı hızla vurdu.
Pek şakalaşamadı çoluk çocukla
Yürüdü kalbinde koca bir okla.
Herkes sokaktaydı...
Bursa’lısı, Konya’lısı Van’lısı.
Gözünün önüne geldi eski nişanlısı
Bir sızı vardı içinde durmayan.
Öyle de bir sebepten ayrılmışlardı ki,
İncir çekirdeğini doldurmayan.
Bütün erkekler canavar göründü ona, kadınlar cadı
Alışveriş yaptı, bir sürü para harcadı.
İki armağan aldı:
“Biri benden bana, biri kendime” dedi
Başkasına almak içinden gelmedi.
O gece ne bir yere gitti,
Ne telefon etti bir arkadaşına.
Yorganı çekti başına,
Koca bir bin yıl öylece bitti.
(Ocak 2000)
Ümit Kilislioğlu ÖzgerKayıt Tarihi : 18.3.2004 00:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!