Yıkıntı Kadınları Trümmerfrauen

Zaman
kırbacıyla vurmuştur bu şehre,
şafaktan önce eve varan mermilerin
esaretiyle geçti seneler.

Gün geldi bu sokaklar lanetlendi
ve burada bombaların değmediği yer kalmadı
bedbahttı yalnızlıklar
ve çirkindi
silahlar üzerine yapılan pazarlıklar.

Sormadı hiç kimse
yağmur neden insanları korkutur
yoksa bombalarla gök gürültüsü
aynı zamanda mı inmişti ıssız sokaklara,
kahkahanın işkence olduğu bir zamanda
işgalci bir soytarının sesini mi dinlemişti onlar
ya da Zagrep’ten yükselen
bir şarkıyla mı avunmuşlardı.

Berlin’de savaş vardı
ve kadınlar yıkıntı temizlerdi
ürkeklik birikirdi o bombalı yollarda,
ama toprağa gömülmüş bir yorgunluk
hafifliyordu yıkıntılar arasında.

Takvim yapraklarına bombaların yağdığı
o günlerde,
iki dilim ekmekle günboyu çalışmanın sonucuydu
kaybolmuş ırmakların geri gelmesi
ve yeniden doğuşun müjdecisiydi,
yıkıntı kadınlarının elleriyle
ayağa kalkan bu şehir.