Yıkım Şiiri - Nuray Açar

Dünya süprizleriyle ağlatıyor çoğu zaman
hangi yaş grubundan olduğunu sorgulamadan
geriye yığınlarca soğuk anı yüklü taş binalar bırakmışken
dünyayı öğrenmeye aday cahil yolcularız biz
han yıkıldı hancı kayıp
ne yiyecek kaldı ne yatacak kuru bir saman
yer silkelendi derinden
ne eser kaldı ne yol ne kervan
kavga bitti yorgan gitti
ne oldu ne bitti
biz cahil kullar öğrenemedi
dünyanın afetlerdeki öfkesini
acıyın diyemezsin sen acıdın mı
suyunu kuruturken kimyasal kuyularında
ağacını keserken kör baltanın acımasızlığında
kul olamadık ne bedene ne ruha
kendi kör umursamazlığımızda
adam sende boşversene diyen manasızlığımızda