Yıkılış Şiiri - Hasan Suver

YIKILIŞ Sen, İkindi Güneşi gibi Işığını söküp götürdün gözlerimden Bir deniz oldu yokluğun İçine çekti beni ××× Hatıralarla delik deşik bir Kapadokyayım İçimde çağların çağlayan sesleri Ve kubbemde asılı durur Ruhumun kelepçesi derin gözlerin ××× Bir yağmur tanesiyim ben Bulutun namlusundan Kara tahtaya düşen ak yazı gibi Gecene inmeliyim Bir sel gibi geçtin yüreğimden Arda kalan bir çift papatyayla Bu şehri yeniden kurmalıyım ××× Ayağıma dolanmış çıkmaz sokaklar Herkes mesleğini mi unutmuş ne? Tersten okunan bir kitap gibi hayat Acemisiyim geçmişin ve geleceğin ××× Kapılar, Tarihe mahkûm aynalara açılan kapılar Lime lime olmuş bedenim Ruhumu örtmüyor Herşeyini pazara çıkaran yüzler Birbirine benziyor Put ormanlarının sürüngenleri Size sesleniyorum Gölgemi yok edecek bir kandil arıyorum ××× Serseri bir it gibi Boynuma dolanmış yollar Koltuk ve masa Hangi pazara gitsem eski günler tezgâhta Bana göre değil Şeytanla meleğin işi bu dünya Gözyaşımı içimdeki denizde asmalıyım Ben yeni bir sevdaya asla başlamamalıyım Hasan SUVER