Yiğit Olan Ağlamaz Şiiri - Kemal Berk

Sen ağlama, ben ağlamam, kim ağlar
Ben sussarsam, onlar karalar bağlar
Dar gününde, sesiz olan korkaklar
Onlar arkaya saklanan insanlar

Kaderi ağlamakla başlar onların
Sakınmaz düşer içine belanın
Söyler, sonunu düşünmez olayın
Yüreği mangal gibidir adamın

İleriye her bir adım attıkça
Düşünmez kendisini bir kez asla
Çile, keder taç olur hep o başa
Yiğitçe durur, adam gibi ortada

Saltanatı bir kez olsun düşünmez
Tehlikeler sıradadır eksilmez
İster evi, ister mapus, irkilmez
Her yer ona mescid olur, düşünmez

Makam mevki ayağının altında
Korkar ise, kalır makam altında
Onun makamı, olur şu vatanda
Yiğit olan akıtmaz göz yaşıda

Kahramanlar geldi geçti buradan
Yere düştü,on beşine varmadan
Bir kez olsun geriye de bakmadan
Ne yiğitler doğdu şu Anadolu’mdan

Eğer o yiğit, ermişse Kemal’e
Allah’ın lutfunu, bilir üstünde
Ne korku bilir, ne de bir hilede
Ölse bile, mekanıdır, cennette

Kemal BERK
Fen ve Teknoloji Öğretmeni
Sunguroğlu İO.Müdür Yrd
Çorum-Sungurlu