Babası onları evden sokağa attı
Ortalıkta arabalarda uzandı yattı
Kardeşlerine canı gibi kucak açtı
Yiğit mert bir insandı Ramazan
Ekmeğini taştan topraktan çıkardı
Kardeşlerine ele güne avuç açtırmadı
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta