Yetmedimi Şiiri - Veysel Eraslan

Kıtmirlere imrenir hale getirdin beni
Perişan hallerimi gördügün yetmedimi
Mecal koymadın bende yedin bitirdin beni
Teklifsizce gönlüme girdigin yetmedimi

Kurumuş dallarımda aşk meyvesi beklettin
Sabrımda tükendikce yıla yıllar eklettin
Gözün aydın sonunda yüregimi teklettin
Dallarımı kökünden kırdıgın yetmedimi

Kapatmıştım sevdaya gönlümün kapısını
Alllayıp pullayarak vuslatın yapısını
Neden kendi namına kestirdin tapusunu
Yollarına kum gibi serdigin yetmedimi

Tövbemi bozdurupta hayalllere salan sen
Her durakta biradım gerilerde kalan sen
Gerçekten sevdi sandım yalanmışsın yalan sen
Mecnun gibi çöllere sürdügün yetmedimi

Benki seninle bile sana hasret yaşardım
İnanki bu halime kendim bile şaşardım
Şu halime bakmadan gel deseydin koşardım
Yollarıma binbir set gerdigin yetmedimi

Düşman vurdu kaderim dedimde yıkılmadım
Sabretim şu halime sabırdan sıkılmadım
Neler kaybettim neler yinede takılmadım
Düşmandan daha beter vurdugun yetmedimi

Veysel derki ölümsüz sevdalar yalan imiş
O sevdalar sadece laflarda kalan imiş
Seviyorum diyenler zehirli yılan imiş
Şu gönlümü boşuna yordugun yetmedimi
27-11-16