Yetimler Kimsesizler Şiiri - Ahmet Suçiçek

Yetimler,
Çocuk yuvasına terk edilmiş kimsesizler
Ağlarsa gözyaşlarını kim siler
Kim canım der,severek öper
Gece yarısında yatağından kalkıp
Uyusun diye kim ninni söyler...

Ah yetim canım yetim
kimse derdini bilmez
Anlamaz seni
Annesinin ciğeri kim üstüne titrer
üşümeyesin diye kim üstünü örter...

Elinde peçete,
sokak köşelerinde kaçak sigara satıcısı
Oda istemezmiydi?
Sıcak bir yatak da uyumak
Oysa o gecelerin yasak çığlığı
Ve bedenlerin satılığa sunulmuş yarası
İğrenen bir kaç insanın sosyete olma budalası...

Zengin,değerli bir insan olma sevdası
Dışlanmış olan bir kaç insana
Yüreğinde birşeyler ispatlama acısı...

Yani aynı flim gibi
Bitmeyen bir umut ve hayal kırıntıları
Hep hayatta birşeylerin eksikliği
Acımasız şartların merhametsiz sancısı...