Yetim Kalbim Şiiri - Kalemin Hüznü

Yetim bir kalbin,
Hiç saçları okşanmamış çocukluğuydu sana olan hasretim.
Sensizliğin gölgesinde,
Binlerce yılın ayak izlerini izliyorum,
Sana ulaşmak için.

Belkıs’ın kor ateşine dönmüş kalbinde,
Züleyha’nın, tepeden tırnağa aşka bulanmış suretinde
Arıyorum seni.

En çok,
Gözyaşları yağmur misali âleme rahmet saçan gönüllerde,
Viran olmuş bir kalbin en çaresiz halinde
Adını duyuyorum

Çıktığım yol çetin, biliyorum.
Gergefe gerilmiş bir aşkı,
İnce ince,
Rengârenk sabır iplikleriyle işliyorum.

Ey yâr
Mahkûm eyle beni gönlüne...
Prangalara vur ayaklarıma,
Kilitle kalbimin kapısını.
Ve bil ki
Hiçbir esaret
Bu kadar güzel olmayacak...

Ey aşk,
Aç gönlümün dilimi
Duâ duâ geleyim sana.
Kabul buyur dergâhında.
Nasibim yok mudur vuslata,
Yoksa der misin:

"Biraz daha yan,
Biraz daha ram ol acılara..."