Yeterince Homojen Değilmişiz

rüzgar hangi yönden eserse
oradayım artık,
takati yok dudaklarımın
yeni bir cümleye,
zaten kelimelerim de yok yeterince!

kirpiklerimin arasında
bunca yılın resimleri,
ve kulağımda bütün fısıltıların...
da da kaç yazar sen yoksan!

sanma artık güneşleri yok sabahlarımın
ya da yıldızları karanlıklarımın...
her şey var
da sen yoksun kaç yazar!

homojeniz sanardım,
meğer ayrıymışız ve ayrışabilirmişiz...