Yeter, tuz basma yarama

Tuz basma yarama,
derin acılar içindeyim,
Her hecede bir hüzün,
her mısra bir hikaye.
Gözyaşlarım sel olup,
kalbimin derinliklerine,
Sızıyor sessizce,
yankılanıyor kederle.

Bir yara ki kanar,
tuz basılmışçasına,
Her dize bir ah çeker,
her kafiye bir yas.
Ölçüsüyle sarmalanmış,
kederin ritmiyle,
Bir şiir doğar içimden,
acının nağmesiyle.

Yarama tuz basma,
bırak kendi haline,
Belki zamanla iyileşir,
belki de iz bırakır.
Ama unutma ki her yara,
bir öykü barındırır,
Ve her şiir bir umut,
yaraları sarar bir gün.