İki lokma ekmek için
Kapılarına vurduğum insanlar
Ekmek yerine
İki sövdüler,iki vurdular.
Sanmasınlar terzileri,
Cep dikecek kefenlerine,
Sığınmasınlar sonra,
Tanrı'nın merhametine.
Bundan sonra,
Dostlarmı el uzatacak bana,
Kırarım.
Onların kurduğu sofradan kalkar,
Kuru ekmekle doyarım.
Şimdi onlar,
O taş kalplerinde vicdan arıyanlar,
Kapkara gülüşlerini,
Beyaza boyayanlar.
Garibanın feryadını
Kahkahalarıyla boğanlar.
Yeter lan Yeter be,
Yediğimi içtiğimi değil,
Derdimi,Kederimi kusturun bana.
Yeter lan YETER...
Kayıt Tarihi : 9.9.2007 10:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!