Sürekli geçmişten pişirir, önüme koyar.
Kafam kaldırmıyor dedim, burada ne işim var ?
Radyoda çalıyor volume otuz da Ahmet Kaya
Kafama değil, anılara sıkıp gidesim var.
Değişmedim hiçbir zaman yola çıktıklarımı,
Yolda bulduklarıma, söyleyeceğim bu kadar.
Biraz abarttım belki, adam sandıklarımı,
Herkesin hakkını vermek gerek, ederi kadar.
Evet geldik şimdi mutlu muyuz ? sonuna kadar.
Yeni bir hayat el sallıyor, belki sonuna kadar.
Belki yeni biri , bana yeni bi hayat sunar.
Başımın üstünde taşırım, onu ölene kadar.
Anladım uzattıkça, başa dönüyorum seninle
Yeniden doğdum dedikçe, ölüyorum seninle
Bu gece son verdim , geçmişe ve geleceğine
Artık inancım kalmadı, beni seveceğine.
Kayıt Tarihi : 28.8.2025 09:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!