Yeter Şiiri - Müzahir Kılıç

Kalem rahat bırak, istemiyorum
Derdimi kâğıda yazmayacağım
Ölümün yaklaştı, tamam desende
Kendi mezarımı kazmayacağım

Bu gün esrarlıyım, hoş değil başım
Doğranmış ekmeğim, pişmiştir aşım
Musallaya konsa bedenim, naşım
Dönüpte namazı kılmayacağım

İsteğim gerçekten, imkânsız murat
Gözüme göründü tozpembe hayat
Kesildi takatım, kırıldı kanat
Artık havalarda uçmayacağım

Her şey bir an için beyne dank etti
Bir rüzgârdı esti, süpürdü gitti
Yazık gidişinde gülü incitti
Diken olup daha, batmayacağım

Bu garip bir şeydir, bir mücadele
Derdin ne sonrasalar gelmiyor dile
Belki de felekten gelen bir sille
Daha yaş tahtaya basmayacağım