Yeşim'e Şiiri - Zeynel Beksaç

Yeşim'e

Ben dalgınım kızım
Rumeli raylarındaki virajlı tren yolculuğunda
Yorgun düşmüşüm besbelli
Kaybolup gitmişim dilimin kavgasında
Ola ki nasıl büyüdüğünü de pek hatırlamıyorum
Bir Ankara dönüşü aylar sonra
Omuzlarından aşağı dökülen saçlarını kesmiş
Boynuma sarılmıştın ya
Suyla buluşan kireç örneği
İçimdeki taş duvarları eriten
Özlem sarhoşluğu belleğimde kalmış

Öyle ya baktım ki
Körağa Sokağı’ndan Şadırvan’a adımlamış gibi
Bir çaydanlık demi
Ya da bir sigara içimi gibi
Geçivermiş zaman
Bir kelebek ömründeyim

Ve sen şimdi boyun boyumu aşmış
Güvercin beyazı gelinliğinle
Gelincik, papatya tarlalarında ilerleyerek
Bir mutluluğa kapı aralıyorsun
Gözümün nuru, bir tanem, ceylanım
Huzurum, muştum, yaban gülüm
Gidiyorsun ya
Mutluluklar çığ gibi dökülsün yollarına
Türküler yakılsın
Destan olsun aşkınız
Türkçem gibi sen de tatlı belamsın ya
Varsın adımların gölgemi taşısın yarınlara
Bir gözyaşı paklığında yol al
Boyun boylansın soyun soylansın

Vefalı uğur böceğim benim
Gidiyorsun ya
Çölde pınar
Bozkırda ağaç
Gökte ışıyan yıldız ol ay ol
Rumeli’de gökkuşağı
Balkanlarda barış güvercini ol
Baştanbaşa sevgi ol
Irmak gibi çağla
Masal gibi yarınlara var
Uğurböceğim benim

Prizren, 09.05.2016

Zeynel Beksaç