Yeşil Sevgisi Şiiri - Mahir Odabaşı

Arkadaşım,
Yeşil otları,
Yeşil çimleri,
Yeşil ekinleri,
Yeşil çeltikleri,
Yeşil yaprakları,
Yeşil elbiseleri,
Yeşil perdeleri,
Yeşil halıları,
Yeşil sahaları,
Yeşil arabaları,
Yeşil elmaları,
Yeşil armutları,
Yeşil erikleri,
Yeşil köşkü,
Yeşil köyü,
Yeşil çamı,
Velhasıl,
Tüm yeşilleri
Pek severdi…
*
Yıllar sonra onu,
Yeşil örtü altında,
En baş köşede,
Musalla taşında
Uzanmış, sessizce,
Yatarken gördüm.
Baş ucuna yaklaştım,
Kulağına fısıldadım:
‘Heyy! Arkadaşım,
Yeşili çok severdin,
Yeşil için hayatta,
Canımı veririm derdin.
Şimdi de memnun musun,
Üzerindeki yeşil örtüden! ’
Galiba çok meşguldü…
Bana bir cevap veremedi…
Alıp götürdüler uzaklara,
Bir daha geri dönemedi…
Akıbeti ne oldu, bilinemedi…