Kumlar bitkileri yenip dehşet çığlıkla kavrulduğunda,
Çay yaprakları kubbenin mavi alevinde süzüldüğünde,
Kışın son gününü emanet saklayan ormana git,
Yüce dev ağacı bul ve etrafı gözeten dallarına koş,
Şimdi ise bakır tencere ihtiras yolunu bekliyor,
Vur ki ona doğa yeniden doğsun ak odunlardan,
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta