Yeşil gözlerde saklı umut

Gönlümde nihan bir sevda beslerim,
O yâr-ı ser-mest beni yoldaş bilir.
Yanında perişan, ah neler çekerim,
Nazarım çaresiz, yüzüne silinir.

O yâr ki gözleri zümrüt yeşili bahar,
Beyaz teni saf-ı ruhumda bir seda.
Cennet kokusuyla ruhumu bihuş kılar,
O bakışlar ki ruhuma işler derinden.

Sarılsam, öpsem o gülgûn yanağı,
Koklasam mü amber saçının telini.
Lakin dest-i hasret bağlar ayağı,
Sükûtum feryadım, dinlemez elini.

Teninden yayılan o ıtırlı nefes,
Sanki bir müjde, bir ebedî visal.
Yanında suskunum, dilimde bir kafes,
Ama içimde bir umut var bil-misal.

Ne kadar bîçare baksam da yüzüne,
Ne kadar uzaksam o nûr-ı dideden.
Bir gün değişecek bu devr-i zamane,
Umudum tükenmez, gelir o ferdadan