Yeşil’e Şiiri - Emine Ecmel Sucu

Ruhum menekşe sancısı çekerken
Baharın evinde miskler sürünüyor toprağım
Fakat nedir bu hapşırığı bilmem kalbimin ?
Gözdendir
O göz benim şehrimdir
Kedisi mavi, yolu asi, sokakları çiçeksi.
Çiçeksi dediysem de bakma
Sarmaşık da bir çiçektir
-ben ömrümde böyle güzel karmaşıklık görmedim-
Bak, elinde tutuyorsun kan rengi sardunyayı
Bugün her zamankinden daha tazesin.
Seninle büyüyüp arka sokakların uykularını kaçıracağız daha
Sonra belki bir türkü söyleriz güvercinler doğarken

Çamura bulanmış bir kalemle yazıyorum yazgımı
Yürüyorum
En koyu rengine gitmek senin
Mumları kıskandırır bilmelisin
Bir gölge güneş oluyor bazen nefesinde
Satır sonlarında bir kelebek yaşıyor
Uçuyorum
Şurası beni ilk öptüğün gezegen, tam şurası
Az ilerde bana tahsis ettiğin karasevda
Ama ellerim boş gelemem yeşilin gözlerine
Kan rengi sardunyadır kalbim
Seviyorum
-Unutmadan senin de bana mendil oyaladığını nasıl tutacak aklında balıklar ?-