Yeşersin Yediverenler

Hatıralarımın ayak izlerinde
Eğri büğrü hallere büründü zaman.
Gün batışını izlerken ufuktan
Ölümün karşısında solup kalıyor insan.

Ayın suya vuran aksi
Gençlik yıllarımda
Kurduğum hayaller kadar ulaşılmaz,

Değişim sürecinin dışında umutlarım
Önümde acılan
Yeni ufuklara
Hiç hazırlıklı değilim.
Zamanın kalburunda elenip dururken,
Tutkularımın katili olmuşum
Farkında olmadan...

Anlamaz bir hal alırken yaşam,
Karanlığa hayat veriyor
Varlık çemberi,

Deneyimlerimden bihaber
Yaşam içinde bir yolculuk bu
Zenginlik göstergesi tüm duygular
Bitimsiz ahlar ve vahlar….

Mutluluk bir süreçti
Ve içinden
Süzülerek geçti hüzünler
Pervasızca yıktım tüm duvarları
Çaresizliğin temellerinde
Yeşersin diye yediverenler…

...türkmenkızı...