Kaç yıldız kayıp gitti ellerimden kim bilir,
Kaç sevda akıp gitti yüreğimden kim bilir.
Anılar gözlerimden bir meçhule savruldu,
Kanayan bakışlarım hülyalarda can buldu.
Sararan umutlara bel bağlarken muradım,
Baktığım gölgelerde dostlarımı aradım.
Dost diye bildiklerim sormadılar halimi,
Her günüm hasret koktu yordular ehvalimi.
Birer birer terk etti, gitti hep sevdiklerim,
Hangi dala uzansam, boşta kaldı ellerim.
Toz pembe hayalimi siyaha boyadılar,
Ben bende değilim ki beni benden aldılar.
Nice sevgiler vardı, volkan oldu içimde,
Her sevgiye bir mezar, kazdılar yüreğimde.
Çekilmez onca derdi üzerime yükledim,
Vuslatı bir düş gibi ardımdan sürükledim.
Şimdi ne bir korkum var gecenin gelişinden,
Nede bir hesabım var dünya'nın boş işinden.
Ne çıkar yansa gönül birak yanarsa yansın,
Ne özlem dolu bir düş nede bir anı kalsın.
Kararsın tüm ışıklar kapansın en son perde,
Yeşersin umutlarım toprak olduğum yerde.
05/07/ 2017-ELAZIĞ
Kayıt Tarihi : 18.5.2020 11:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)