Gümüş camlı aynanın beyaz sayfası gibi,
Kutsal kente üşüşmüş sorguç melekler gibi,
Gölgem ah çekip gider yılgın, ölgün kuşkuya,
Bir göz yaşıyla ahı; yol tutar saikaya.
Ve sonra elem gelir, kara maktül yutulur
Ardı sıra hicrânın umarsızca koşulur.
İlkin köze çalınır, sönen kora katılır
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
