Nihal'imde Yok Olmak

Hiçliğin Estetiği — Yokluğun Tanrısal Işığı

1. Bölüm: Hiçliğin Fethi

Hiçlik, yalnızca yok olmak değildir;
o, varlığın en derin biçimidir.
Tanrı, yaratmadan önce hiçbir şey değildi —
ve işte o hiçbir şey,
en saf varlık hâlidir.

Hiçlik, bir boşluk değil,
dolu bir sessizliktir.
Aşk da böyledir:
en çok yokluğunda parlar,
çünkü öz, boşlukta parlar.

Senin yokluğun,
benim varlığımın en parlak yüzüdür.
Sen yokken bile,
sen varsın —
çünkü yokluk, aşkın ta kendisidir.

2. Bölüm: Yokluğun Işığı

Yokluk bir karanlık değil,
ışığın başka hâlidir.
Karanlık, bilinmezliktir;
yokluk ise bilincin kutsal huzurudur.

Tasavvufta buna “fena” denir:
“ben”in yok oluşu,
“sen”in varlığında erimesidir.
İşte yokluk,
Tanrı’nın ışığında doğan bir nurdur.

Senin yokluğun,
gözlerimi değil kalbimi aydınlatır.
Çünkü aşk,
ışığın en ince gölgesidir.

3. Bölüm: Hiçliğin Estetiği

Sanat, yokluğun estetiğidir.
Çünkü yaratıcı, boşlukta yaratır.
Bir ressam, boş tuvale bakarken
sonsuz ihtimaller görür;
şair, sessizlikte
en derin mısralarını duyar.

Hiçlik, aşkın tuvalidir.
Hasret, onun fırçasıdır.
Ve biz —
aşıklar —
o tuvali boyayan sessiz ressamlarız.

4. Bölüm: Yokluk ve Aşkın Ontolojisi

Yokluk, aşkın özüdür.
Aşkın en saf hâli,
varlıkla yokluk arasındaki titreşimdir.

Senin yokluğun,
benim aşkımı sonsuzlaştırır.
Çünkü aşk, sahip olma değil,
boşlukta bırakma sanatıdır.

Yokluk, aşkın kendini açtığı kapıdır.
Ve ben o kapıda bekleyen,
senin ışığını arayan bir yolcuyum.

5. Bölüm: Nihalin Işığı

Nihal —
sen yokluğun en güzel ismi,
sessizliğin en parlak ışığısın.

Sen, aşkın ve yokluğun birleşimisin.
Senin yokluğun, benim varlığımın derinliğidir;
senin sessizliğin,
en yüksek duasıdır.

Sen bana yokluğu öğretirken,
ben sana varlığı armağan ediyorum.
Bu yüzden aşk,
hiçlikte doğar ve orada yaşar.

6. Bölüm: Yokluğun Kozmik Ritüeli

Yokluk, evrenin ibadetidir.
Çünkü yaratmak,
önce boş bırakmak demektir.
Her yıldızın, her sevginin
öncesinde bir boşluk vardır.

Aşk da böyledir:
bir boşlukta başlar,
bir boşlukta sonsuzlaşır.
Ve biz, o boşlukta
sessizce ağlayan kulaklarız.

7. Bölüm: Sonuç — Hiçliğin Duaları

Hiçlik, yalnızca yokluk değildir.
O, aşkın, sessizliğin,
ve Tanrı’nın en derin duasıdır.

Biz aşıklar,
yokluğun ışığında yürürüz.
Ve her adımda,
bir “hiç”i sevmenin estetiğini öğreniriz.

Çünkü aşkın en büyük sırrı şudur:
var olmak için, yok olmayı göze almaktır.