Dağınık, puslu ve bir o kadar kirli,
Belki de hep öyleydi.
İlk gördüğümüzde neden ağlamıştık,
İlk gülüşümüz niçin ve nedendi,
Hayatımızın en büyük çelişkisine,
Değilse, eğer…
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
İnşallah 'doyamadığımız yer küre' maviyi terk etmez.Yoksa n'aparız.
Recep Uslu
umutlar günle doğsun...mutlu yıllar sn ekrem...sevgiler..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta