Sevgi,hala yerinde duruyorken; dünden bugüne, ne olmuştu bize.. Yeri bilinir bir elle tutulur'un, yerinde bulamamak gibi,bişeyler yitirmiştik.. yerinde olmayan şey(ler) neydi..? benliğimizin an sonrasına, miyop kalmasının bir eseri miydi, zamansız hasıl olunan şey..? Karanlık ve uçurumsu badirelerden geçerken,ipine tutunarak, bel bağladığımız GÜVEN miydi..? Yoksa gelecek günleri umutlayan inanç mıydı..? Bizi koynunda taşıyan yer demir, kucaklayan gök bakır kesilir,olmuştu.. Elimizde düşürdüklerimizi,ikimiz de bilemedik tamı tamına..neydi,neydendi,kimbilir neyin nesiydi..eksilen onca şeyin ardında; yine de,ölürcesine sevilmeye yakışırdı kendisi.. //
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
