Şehrin tüm sessizliğini çektim içime
Gürültü boğdu şehri.
Kalabalıklar taştı şehirden
Çünkü tüm yalnızlıkları doldurdum yüreğime
Artık ben,
Göçememiş bir kuş kadar yalnız
Yenilmiş bir yürek gibi sessiz
Dolaşırım şehrin bu küf kokan sokaklarında.
Tırnaklarıma akıttığım öfkeyle taralı saçlarıma
Konuk olur yıldızlar.
Ayaklarıma yürünmemiş yolların hırçın merakı dolar
Sıklaşır adımlarım.
Bin hüzün dadanır göz bebeklerime.
Kirpiklerim karanlıkları emer,
hiç süt emmemiş bir çocuğun şevkiyle.
Her durakta bir hüzün toplar gönlüm.
Yenik bakışlarla seyrederim her birine bir hayali gömdüğüm bulutları.
Her adımda daha fazla özlerim son durağı.
Ben
Yenilmişliğin ezikliğini duymadığım an,
Görmediğim an acımtırak bakışları,
Bu küf kokusunu solumadığım zaman,
Ben
İşte o an başlayacağım hayata yeniden
Şehrin tüm sessizliğini içime çektiğim yerden
Kayıt Tarihi : 15.3.2006 23:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!