Yeniden ümmet olmak

Birlik haritadan silinmiş belki,
Ama kalpten silinmedi hicret.
Toprağımız bölünmüş olabilir,
Ama secdemiz hâlâ aynı kıbleye.

Ümmet olmak,
Bir coğrafyadan öte,
Bir yükü birlikte taşımaktır.
Bir çocuğun ağlamasına
Bin annenin içlenmesidir.

Her mazlumun yüzünde
Bizim susuşumuz var.
Her yetimin gözünde
Bizim gecikmiş cevabımız…

Ey ümmet!
Adınla yazılmış bir kitabın var,
Ama sayfaların ağlamakta.
Kandiller söndü demeyin;
Sadece bekliyorlar,
Üfleyesin diye bir Bedir sabahından.

Sen,
Sadece Mekke’nin çölü değilsin,
Endülüs’ün ezgisisin,
Bosna’nın şehidi,
Kudüs’ün duası,
Gazze’nin sabrısısın.

Birlik olmak,
Aynı dili konuşmak değil,
Aynı yangını hissetmektir.
Ve ümmet olmak,
Aynı secdede gözyaşı dökmektir
Aynı kıyamda ayağa kalkmaktır.

Ey kardeşim!
Senin acın
Benim yaram.
Senin derdin
Benim davam.

Vahiy seni çağırıyor:
“Birlik olun, dağılmayın.”
Bu çağ, ayrılığı yüceltiyor;
Biz ise kardeşliğin
Ve aynı Rabbe dönüşün çağrısını yükseltiyoruz.

Çünkü biz…
Yeniden ümmet olmak istiyoruz.
Kırılmış taşları birleştiren bir duayla,
Secdeden kurulan bir şehir gibi
İnşa ediyoruz birbirimizi…