Yeniden Doğan Günler İçin

Kararsız adımların yorgunluğu
daha da ağırlaştı omuzlarımda,
ama biliyorum,
her yorgunluk bir dirilişin işaretidir.

Yalnızlığımı sorgularken
kendi içimde saklı kalmış ışığı buldum.
Sensizliğin ortasında öğrendim ki,
kendi gölgem bile bana yoldaş olur
yeter ki yürümekten vazgeçmeyeyim.

Beklemek…
Adını umuda yazmaktır aslında.
Her saniye bir isyan,
her nefes bir inanç,
her gün yeniden kurulan bir şehir gibi
düşlerimi inşa ediyorum içimde.

Özlemek…
Evet, hâlâ özlüyorum seni,
ama özlem acı değil artık;
bir davet, bir çağrı gibi
yarınlara sesleniyor:
“Gelecek olan güzellikler için sabret!”

Bil ki,
bu şehirde gökyüzü hâlâ mavi,
ağaçlar hâlâ büyüyor köklerinden,
ve ben hâlâ ayakta,
bütün kırılmalarıma rağmen.
Çünkü kırılan yerlerimden filizleniyorum,
yeniden, yeniden…

Bir gün,
yollar bize çıkarsa,
seni kollarımla değil,
tüm varlığımla saracağım.
O güne kadar
adımlarımda umut,
gözlerimde meydan okuyan bir ateş taşıyacağım.

Çünkü bekleyiş,
yıkılmayı değil, güçlenmeyi öğretir.
Ve ben biliyorum:
Kendi yolunu bulana,
kendi gökyüzünü inşa edene
kader bile boyun eğer.

Geleceğim,
ne seni bekleyerek kaybolacak,
ne sensiz tükenerek.
Ben var olacağım,
ve bir gün,
hangi rüzgâr getirirse seni bana,
göreceksin:
Ben, en çok kendime döndüğüm yerde
sana yeniden var olacağım.