Yeniden Aşk Şiiri - Kimsesiz Şiirler

Ne sen sor halimi hatrımı.
Nede, ben sana dert yanayım.
Bir dokunursan, bin ah çıkar ağzımdan.
Acılar, anılar, bir bir dökülür dudağımın kenarından.
O yüzden, ne sen teselli etmeye çalış beni.
Nede, ben durduk yere üzeyim seni.
Uçurumun kenarında, ince organa bağlı hayatım.
Adım atsam, kopacak atmasam, durmaktan yoruldum.
Kim bilir, belkide kendiliğinden kopar.
Yaşama tutunduğum tek bağım.
Ya bir çığ, ya bir heyelan alır beni.
Mezarsız gömülürüm, toprağın bağrına.
Belkide, doğa ana beni yeniden doğurur.
Belki bir uçurum gülü, belki bir çalı.
Merhaba derim belki.
Yeni bir yaşama, günaydın derim güzel bir güne, mutlu bir akşama.
Belki biri gelir alır beni toprağın bağrından.
Ve sana hediye eder, sen yeniden tutarsın.
Koyarsın bir vazo ya, senin yanında sessiz sedasız yaşarım.
Bilkide, bana bakmayı bırakırsın yeniden.
Ve ben yavaş, yavaş, solarım avuçlarında.
Yine ve yeniden katilim olursun.
Bütün soğuk kanlılığınla.