bir türlü alışamadım
şu yaşamak denen şeye
hayat hep bir beden büyük geldi
alışamadım,hele yokmu o
yaşamın geçişleri
birtürlü ayak uyduramadım
kimim,nerdeyim,nasılım
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Yol gösteriyor, sorguluyor şiiriniz. Tebrikler, sevgilerimle.
Yaşamak bir ömür boyu süreğen ama her saniyemiz yeniden, yeniden, yeniden yaratılıyor an be an. Yaratılmayıverse... Düşünemiyor insan.
ilham verici şiirinizden ötürü kutlarım.
Kalan bir ömür boyu zamanın var...
Yaşa kalan ömrü insanca, bu iyi bir karar
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta