Yellenirse Şayet İmam

Yapar halklar orta yere;
Yellenirse şayet imam!
Olsa neyse şu bir kere;
Yok, adamda fren, zimam.

Hoş olmazsa önder kişi;
Avamlara verir zarar!
Na-hoş ise her bir işi;
Rehberliği neye yarar?

Yakışır mı kemlik ona;
Durur iken en ön safta?
Sonra derler şuna buna;
Hoca değil adam softa!

Özü sözü bir olmazsa;
Söylediği yapmaz etki!
Ağzına dek feyz dolmazsa;
Verilemez ona yetki!

Verir ise taviz farzdan;
Vacipleri almaz kaale!
Beri ise hakkı arzdan;
Tehlikeye düşer kale!

Sünnetlerden azsa hisse;
Örnekliği zayıf demek!
Mahrum ise nurdan hasse;
Çeker bence boşa emek!

Sırf hitabet değil kâfi;
Yansıtmalı hal kitabı!
Hak demezse ona vafi;
Tiryak olmaz hoş hitabı?

Önder olan olur vakur;
Ve de halis, muhlis olur!
Sergilerse tavr-ı hakir;
O ukba da müflis olur!

Vecibedir tebliğ işi;
Yaşamlı ve demeli!
Kim muhtaçsa erkek, dişi;
Dediğini bellemeli!

Buna denir mürşit diye;
Böyleleri çoğalmalı!
Etse şayet Rab hediye;
Arkasında saf olmalı.

Abdullah Toroslu
22.08.2011-Türkiye