Yelda Şiiri - Ceyhun Özuğur

Gittin de yapraklar boynunu büktü
Salkımlar çiçek açmıyor yelda
Bu akşam yıldızlar bir başka çöktü
Senin kadar ışık saçmıyor yelda

Maksuda ermeden tükendi ömrüm
Bahtına kahreden mecnuna döndüm
Herşey den geçti de şu melun gönlüm
Yalnızca senden geçmiyor yelda

Giderken verdiğin o gonca güle
Bakarken kalbimi dağlayan çile
Erfelek dedikleri çağlayan bile
Senin kadar coşkun akmıyor yelda

Sende mi terk ettin bahtı karayı
Felekle git gide açtım arayı
Neylesin gönlüm tacı tahtı sarayı
Tek başına yüzüm gülmüyor yelda

Ümidim ardından kul olup gitti de
Yüreğim uğrunda kül olup bitti de
Gönlüm de toprağın kuruyup bitti de
Gözümde yağmurlar dinmiyor yelda

Dostlarım canımı sıkarlar şimdi
Yok yere kalbimi kırarlar şimdi
Perişan halimi kınarlar şimdi
Hiç biri sen gibi görmüyor yelda