Yedi Büyük Günah Şiiri - Yaşar Saim Aslan

Allah birdir, eşi, benzeri olamaz.
O’na eş koşan toplum, kurtulamaz.
Şirk, öyle bir ur ki, sarınca af olunmaz.
Rabbimize eş isnad etmek, taşınamaz günah.

Allah inancı değildir fal, sihir, büyü.
Sihirbaz muktedir değil oynatmaya tek bir tüyü.
İnancsızdır tabi olan, yapan, yaptıran da öyle,
Allah’tan başkasından yardım talebi, getirir “AH”!

Vurmak zararsıza, vurmak günahsıza.
O canı veren Allah, almak reva değil haksıza..
İlla ki gerekse o zaman vurulur insafsıza.
Rabbimizden izin olamaz, böyle bulunur “VAH”!

Az da olsa helal lokma, mutlu, temiz.
İlla ki kazancsa ne diye çalışmaz, ne tembeliz.
Toplum yaramızı yedikçe deşiyor faiz!
Rabbimiz af eder mi, umutluyuz İnşallah!

Çok büyük sevap yetim karnı doyurmak
Beslemek, büyütmek malını tam korumak.
Yaşı yaşını alınca izniyle malını kullanmak
Yetim hakkı yiyenden kabul mü ki Estagfirullah!

Şehitlik ne büyük mertebe, ne büyük haz.
Bu mutluluk en ulvi sevincte bile az.
Taşınıyorsa yürekte cepheden kaçmak biraz,
O toplumu yıkıyor o zaman Yüce Allah.

Ne dildir o, kahrı getirir iftirasıyla.
Ne ulvidir o, iffetli hali, imanıyla.
Söz meclisten dışarı, dili kemiksiz haliyle,
İftira kuyusu alır, onu ise cehennem,
Kalp ve ellere düşen pişmanlık, Sübhanallah!