Yazık oldu,
uyunacak gecelerde düşündüğümüz için.
Kapatamadık gözlerimizi,
hep bir şeyler kaldı akılda,
yarım kalan cümleler, eksik vedalar.
Düşünmek yordu bizi,
hatırladıkça ağırlaştı anılar.
Zaman geçer sanıyorduk,
ama bazı şeyler geçmedi,
hep aynı kaldı içimizde.
Yastığa koyduk başımızı,
ama huzuru bulamadık.
Küçük bir umut ararken,
büyük boşluklara daldık.
Yazık oldu,
uyuyacakken bekledik sabahı.
Belki bir şeyler düzelir diye,
ama her sabah yine aynıydı,
aynı hüzün, aynı suskunluk.
Ve biz,
uykularımızı harcadık,
hayaller uğruna.
Kayıt Tarihi : 3.11.2024 18:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!