Yaz Ve Hasret Şiiri - Onur Güneş

Uzun yaz tatilindeyim şimdi
Temmuz'un sonu Ağustos'un başı belki
Şimdi gecenin bir vakti
Karşımda dünya kadar bir dolunay
Sırtüstü uzanmış izlerim
Yıldızlar tepemde, karanlık bir evren
Etraf sukut içinde
Bazen bozuyor ağustos böcekleri
Bazende yüreğimin ritimleri
Özlemem diyemem seni çünkü özledim
Silemem diyemem seni çünkü silemedim
Karanlığın içinde yine düştün aklıma
Belki bende düştüm senin aklına
Kimbilir belki de saçmalık
Belki de zırvalık söylediklerim
Hayal ettim seni şimdi
Dönüp arkama baksam görürmüyüm
Kulağıma gelirmi sesin
Hani artık bitsinde uzaklaşalım derken ki
Ahmakça sözlerim sözlerin
Elimi kaldırıdım dolunaya karşı
Tuttum belkide onu
Ve bıraktım evet bıraktım
Dolunay gökte güzel zaten
Sende uzakta güzelsin şimdi
Uzandığım çimler diken oldu
Ağır geldi anlayacağın hasretin
Ağır geliyor bu ayrılık
İnanırmısın bana bilmem
Üstünde durduğum tepe yüksek
Hemde çok yüksek
Ve ben en yüksekteyim işte
Çok uzakları görüyorum buradan
Binlerce kilometre uzakta ki seni
Evet seni de görürmü gözlerim
Yetişirmi sana şimdi
Köpek gibi beklerden telefonunu
İşte bu aşkmı bilinmez
Bu karanlık bozkırda
Bu soğuk yerde
Seni beklemek saçmalık mı
Yoksa bir hayal mi ümit mi
İçimi ısıtacak bir sebeb mi bilinmez
Rüzgarlar kokunu getirir mi bana
Şimdi ayağı kalıp bağırsam ya
Duyarmısın beni haykırsam ya ismini adını
Bulutlar yansıtırmı senin ışığını
Belkide senle aynı dolunayı paylaşıyoruz şimdi ne mutlu bana
Aynı güneşi paylaşacağız ne mutlu bana
Seni düşünmek hele ki bu sessizlikte
En güzel sesten bile daha güzel
Çivilendim toprağa sanki
Hasret bu bendeki
Hemde ne hasret
Geçiyor zamanımız görüyormusun
Şimdi uyuyormusun yatağında
Belkide ekran karşısında telefon başında
Beni düşünürmüsn uzakta ta oralarda
Sözün aslı
Şimdi ben sözlerimi rüzgara bağlayıp
Sonra da o rüzgarı üfleyeceğim
Sabah uyandığında ilk benim sesimi duy diye
Bütüm rüzgarları sana itaat ettireceğim