Yaz Şairem Yaz
Yaz şairem yaz!
Kalemin artık uyandı,
kını kırıldı,
mürekkep yeniden kana karıştı.
Yaz
çünkü gece sana mektup bırakıyor
yıldızların mühürlediği.
Yaz
çünkü her yara,
kendi şiirini fısıldıyor içine.
Yaz şairem,
suskun dağların taş kalbini
dizelerinle del.
Yaz,
şehrin üstüne çöken dumanı
bir çiçek gibi arala.
Kalemini sür göğe,
bulutları şiir yap,
yağmuru mısra,
gök gürültüsünü nakarat.
Ve unutma
senin kelimelerin
bir halkın nabzı,
bir coğrafyanın yarası,
bir çocuğun gözyaşıdır.
Yaz şairem, yaz!
Çünkü sen yazmazsan
karanlık,
kendi hikâyesini yazacak.
Azra Nimet Öner
Nimet Öner
Kayıt Tarihi : 14.9.2025 20:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir kaç bölüm Dur Şairem Dur olacak susuş, isyan, kırgınlık, kalemin kınına girmesi. Sonraki bölümler, Yaz Şairem Yaz yeniden doğuş, direniş, kalemin kınından çıkışı, mısraların kanatlanışı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!