Uşaq vaxtı tez tez yıxılardım
dizim sıyrılardı,
Ellerim yaralanardı,
ya da şüşe keserdi.
Biraz ağrıyar,
sonra unudub oynayan uşaqlara qoşulardım.
Anama demezdim,
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Dün, dizim yaralanırdı..
Çocuklara bakarken, onlarla uğraşırken..
Şimdi "kalbim" yaralanıyor...
Demiyorum ama anlar anam...
Hanım..
İyi ki anam var, beni anlayan.....
Der gibi şiir..
Ve yine "yahşi..."
Kutlarım Halide Hanım..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta