Uşaq vaxtı tez tez yıxılardım
dizim sıyrılardı,
Ellerim yaralanardı,
ya da şüşe keserdi.
Biraz ağrıyar,
sonra unudub oynayan uşaqlara qoşulardım.
Anama demezdim,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Dün, dizim yaralanırdı..
Çocuklara bakarken, onlarla uğraşırken..
Şimdi "kalbim" yaralanıyor...
Demiyorum ama anlar anam...
Hanım..
İyi ki anam var, beni anlayan.....
Der gibi şiir..
Ve yine "yahşi..."
Kutlarım Halide Hanım..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta