Uşaq vaxtı tez tez yıxılardım
dizim sıyrılardı,
Ellerim yaralanardı,
ya da şüşe keserdi.
Biraz ağrıyar,
sonra unudub oynayan uşaqlara qoşulardım.
Anama demezdim,
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Dün, dizim yaralanırdı..
Çocuklara bakarken, onlarla uğraşırken..
Şimdi "kalbim" yaralanıyor...
Demiyorum ama anlar anam...
Hanım..
İyi ki anam var, beni anlayan.....
Der gibi şiir..
Ve yine "yahşi..."
Kutlarım Halide Hanım..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta