Hayat, yokuş nefesinde
Doğuş, güneş kafesinde
Batış, rüya aleminde
Nefes, beden emanetinde
Geldi emanetçi emanete
Nefes nefese muhtaç
Kafes kaleme biat
Ateş suya aşık kimbilir
Kafese kilitli nefes
Bilmez ki kalem kadere
Aşkın çilesi muhkem olur
Dermanı arama zehir olur
Bir gün olur derdi veren alır
Dertsiz talibe gül açmaz olur
Yoruldum yüküm ağır deme
Nedir bunca şiir yazdılar mecnuna
Ferhata kazma verip yolladılar dağa
Ademoğlu yandın eridin bir muma
Ne diş kaldı ne söz ne Şirin ne nara
Unuttular Ademoğlunu Yazanı, kaleme bakıp
Bir aslan ki postu kefen
Bir bayrak ki kandan desen
Kalbe hilal aşka istikbal
İşlendi ay yıldız kefen
Verildi ezelden hilal
Son nefeste son bilet alınır
Son yolculuk son durak kalkılır
Bu alemde gece bile doğmaz
ya ateş yada nur kimse kalmaz
Akıl aklımda kaldı sadece kaldı
Tarikatın şiarı, hakikata köprüdür
Muhabbet, aşkın aynasına örgüdür
Gül olmaya talip nice goncagüller
Bülbül sınavından kışa sürgündür
Bu baharın hudutuna kış komşu
Ey Türk Genci Hilâl sana hilâllendi,
Âşık sana, bunca millet ümitlendi,
Yüzyılın mührü senin eline verildi
Biri ak biri al vatandır nöbetin...
Yıldızlar karanlığa hapis edilmez
“Ne var ki kıyamet mi koptu?” derler,
Bilmezler gönül koptu, kalp terler.
Yükü ağırdır, yıldızlar ağırdır bu gece,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!