Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Hâlâ”
Susarım, zulmün gürültüsüne.
Çünkü bazen sessizlik, en güçlü çığlıktır.
Ağlarım, hayatıma.
Kimse bilmez, kimse sormaz.
Gülerim anılarıma –
tabii hatırladıklarıma.
Ve ben hâlâ,
iyi bir insanım.
İçim paramparça olsa da.
Mutlu olmayı ağlamamak sanırdım.
Her ağlayanı da üzgün.
Ama zaman öğretti bana:
şapka güneşi engeller,
ama ateşi durduramaz.
Üzülmek sorunları çözmez,
sadece içine gömer.
Ve bazı yaralar,
s ...
