Yavrularım Şiiri - Baba Emin

Cıvıldayan kuşlar,ses veren rüzgar,
Mutluluk çemberimde bir oya
Kırmızı gülü kızım,
Mavi gülü oğlum,
Sardılar dört bir yanımı
Eğer bir ağaç olsa idi eşim,
Gül bahçesinin tam ortasında.
Günümü yoran şamataları,
Sesin kurşun gibi tesiri,
Yıkılmak istemeyen beynim,
Hazır akşama haydi gelin.
Yorgunluğu silen yavrularım.
Kanaviçeyi tamamlayan güller,
Eline aldığında kokuları sara bedenimi,
Silsem de çıkmaz izleri ve tesiri.
Güllere gülerim,güller bana.
İncinir diye onlar ses telleri,ne hükmederim
Hükmetmek mutluluk kaynağı,
Sinir ile varılmaz,hele öfkeyle….
Eğer seviyorsan tüm hücrelerinle,
Tavırlarını,mimiklerini,şakalarını,
İçine çek çekebildiğin kadar.
Bak işte ne olur seyreyle.
Yavrularım cennetin müjdecileri.
Nasıl acaba?
Uçmak var mı çocuklar ile
Kanat verecekler mi?
Gülünce hele biri,
Kalbindeki ayarsız ritmi,
Kafandaki sinirsel beyinciği,
Düzelir mi buradaki bahçeler gibi?
Bu nasıl soru?
Yavruların varsa eğer,
Çevrende ve kollarında,
Gönül nağmelerinde aminler ile anılıyorsan,
İşte cennet o zaman var.
Yavrularım canlarım….

28.12.2015 (öğle esintisi)