Yatsı vakti Şiiri - Yılmaz Canalan

insanların ağızlarında
duyunca adını sıkılırım.
mesleğinin külfetli iş olduğunu
düşünür, tanrılığa acırım

şu güneşin alnında
neredeyse hiç bir şey
-güzel bacaklı kadınlar bile-
beni sana inandıramaz

akşam yemeğinden sonra
evde kitap okurken
hal camii'nin güzel sesli müezzini
-herhalde, yakışıklı adam olacak-
yatsı ezanını okumaya başlar
gözlerimi kaparım

yüreğimde bir gonca filizlenir
yaprak yaprağı kovalar
iter, koşturarak büyür
ağzımdan odamdan taşar
taşar evlerin çatılarından
gökkubeye doğru dağılır hızla

arka sokağa
bir traktör altın boşaltılır
hadi koş, bir tas da sen daldır
deseler, gidemem

şu beş dakikada
tanrı'ya mı inandım
yakışıklı müezzine mi yoksa
doğrusu bilemem