Altındağ’da, şehrin ortasında
Bir kadın ağlar yatır başında...
Solgun elleriyle şükür duasını eder...
Mermerini okşar, toprağını karıştırır, yüreğini döker
Trafik polisi, dolmuşlar, yüksek binalar
Ve kornalı gürültüler
Gözlerinin önünden kaybolup gider...
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
