Yatağım Şiiri - Abdulvahap Ateş

her gece özlem ile ağuşuna koştuğum
dertlerimden sıyrılıp bûsenle uyuştuğum
beni bir bebek gibi kollarında uyutan
dosttan dost yardan da yar sadık istiratgahım

vehmime kollarında ninniler fısıldayan
yüreğime teninden ılık rüzgarlar yayan
sururumla sevinen kederimle ağlayan
yaşamımla yaşlanan mahremim,sığınağım

sensin narin elinle tenimi avuçlayan
sensin sıcaklığınla saçlarımı okşayan
sensin titrek kalbimi avutup ilaçlayan
hayal dünyam ve gerçek arasındaki bağım

bir sana kapatırım gözlerimi korkmadan
bir seni dost bilirim ardımı kollamadan
yönelirim yoluma hiç arkama bakmadan
ana kucağı gibi sarmalayan kundağım

senden kanatlanırım ikinci alemime
gözsüz gören gözüme,elsiz tutan elime
kanatsız kanatlanan cisimsiz bedenime
sonsuzluk örnekleyen penceremsin yatağım